Flink opbouwen na een zware operatie

Judoka Esmé Scherrenberg intensiveert heel langzaam haar training na een pittige operatie: ‘Het gaat op zich goed en begint ergens op te lijken’.
Fotocredits: Roberto Cancian

Afgelopen jaar kreeg Esmé Scherrenberg een flinke klap te verwerken. De inmiddels 20-jarige judoka moest er rekening mee houden dat judoën op topsport niveau er niet meer in zat. Na een zware operatie wil de topsportster het echter niet opgeven. ‘Al bijna mijn hele leven liep ik rond met een progressieve scoliose, een vergroeiing van de wervelkolom. Het afgelopen jaar was de situatie zo verslechterd dat ik niet meer om een operatie heen kon’, geeft ze aan.

Eind september werd de talentvolle judoka geopereerd. ‘Er zijn twee titanium staven langs de wervelkolom geplaatst en er zijn zestien schroeven ingedraaid. Ik mag, nadat ik stapje voor stapje begon, nu weer alles doen maar ben wel een stuk beweeglijkheid kwijt. Het was de eerste tijd na mijn operatie alsof ik de hele tijd een zware rugzak op mijn rug had en bijna achter over viel.’ De operatie was noodzakelijk voor haar gezondheid aangezien Esmé Scherrenberg van jongs af aan met de progressieve scoliose moest leren leven. ‘Door die bochten in mijn rug had ik iedere dag pijn, toch weerhield het mij niet om iedere dag het beste uit mijzelf te halen.’

Het ging wel gepaard met veel pijnstillers en fysiobehandelingen. ‘Tijdens de trainingen zocht ik altijd de grens op.’ Het leverde Esmé Scherrenberg, die voor haar operatie op Papendal trainde, mooie prestaties en overwinningen op. ‘Wie kan zeggen dat ze met flinke bochten in haar rug Nederlands kampioen is geworden en veel mooie medailles heeft gewonnen op internationale toernooien’, zegt ze met een zuinige lach. Het is een lach met een traan aangezien ze nog een weg te gaan heeft. Ze probeert niet te veel te denken aan de grote angst dat ze topsport wel kan vergeten. Ze wil vooral denken in kansen en mogelijkheden. ‘Ik ben strijdbaar en wil proberen om terug te keren op het hoogste niveau. Wel is het zo dat ik niet iemand ben die op de mat staat om mee te doen. Wanneer ik daar sta dan wil ik winnen. Altijd.’

Perfectionist

Wanneer Esmé Scherrenberg het over haar winnaarsmentaliteit heeft, dan knikt haar moeder. ‘Ze is echt een perfectionist’, zegt ze. Esmé Scherrenberg had ruim drie jaar terug ook pech toen ze het Europees kampioenschap moest missen vanwege de coronapandemie. ‘Als Nederlands kampioen had ik daar zo naar uitgekeken.’ Nu weet ze dat ze alles stapje voor stapje moet doen. Alles ook weer moet leren. Het kost haar zichtbaar moeite omdat ze zo graag wil. ‘Ik moest na de operatie weer leren lopen, het voelde allemaal strak en weinig meewerkend. Ik kon nauwelijks buigen.’

Wanneer ze daarna de foto laat zien van de wervelkolom van voor en na de operatie, met de zestien schroeven die het bij elkaar houden, dan is dat goed voor te stellen. ‘Ik ben na de operatie ook vier centimeter langer. Wel lijkt het alsof mijn heupen scheef staan terwijl ze nu juist recht staan.’ Ze was zo gewend aan hoe haar lichaam was, dat ze nu nog steeds moeten wennen aan haar lichaam zoals het eigenlijk al hoorde te zijn.

Gat

Door de maanden heen, heeft ze erover leren praten. De ene keer gaat dat makkelijker dan de andere keer. ‘Het is mentaal een pittige tijd geweest en dat is het nu nog. Ik ben op 7-jarige leeftijd begonnen met judo en het is nog steeds alles voor mij. Ik wil ook liever geen afstand nemen van de sport. Wel moet ik aan mijn gezondheid denken.’ Dat ze alweer aan judo denkt, dat zegt genoeg nadat ze voor haar operatie ervan uit ging dat het definitief klaar was. ‘De steun die ik voor de operatie heb ontvangen was enorm. Nu is dat nog steeds zo. Dat geeft me veel kracht om met mijn coach te blijven kijken wat mogelijk is. De hoop om weer te kunnen vlammen op de mat, heb ik altijd voorzichtig uitgesproken. Dat is wat ik het liefste doe. Ik ben nooit een trainingsbeest geweest, ook vanwege de pijn, maar nu zou ik er alles voor over hebben.’

Het gat waarin ze viel na de operatie is haar tegengevallen. ‘Dat heb ik lichtelijk onderschat. Het is niet alleen een klap geweest op lichamelijk vlak maar zeker ook op mentaal en sociaal vlak. Van iedere dag hard trainen met gezellige mensen naar veel alleen zijn is lastig. Dat voelde best eenzaam en alleen.’ Esmé Scherrenberg had gehoord dat ze na de operatie zeker drie maanden niets mocht doen. Sneller dan gedacht was ze alweer in het zwembad te vinden om baantjes te trekken. Ook ging ze als coach alweer mee op trainingskamp. ‘Dat was fijn. We hebben in Utrecht ook een hecht clubje.’ Ook pakte ze haar bijbaan weer op. ‘Ik werk in IJsselstein in het zwembad en bij Van der Valk in Vianen. Daar draai ik diensten van drie uur en mag ik aangeven hoe het gaat. Heel fijn.’ Dat gevoel overheerst ook wanneer ze aan de judomat denkt.

Opbouwen

‘De kans dat ik weer de mat op ga, die is zeker aanwezig. De toekomst moet uitwijzen of het lukt. Ik heb na fysieke inspanning een flinke reactie in mijn spieren. Ik ben ook aan het opbouwen dus dat is ook wel logisch. Je gaat compenseren met je lichaam zodat je de pijn ook elders voelt.’

Momenteel gaat Scherrenberg twee keer in de week naar de fysiotherapeut waar ze de nodige oefeningen doet en wordt ‘losgemaakt’, zoals ze het noemt. ‘Op de mat kan ik inmiddels wat draaiingen maken en met elastiek gewichten werken. Ook kan ik met de machine werken aan mijn worpen waarbij ik mijn arm en heup gebruik. Het gaat op zich goed en begint ergens op te lijken. Het blijft echter van week tot week kijken wat mogelijk is en wat het lichaam aan kan.’ Over een paar weken hoopt ze op de mat mee te kunnen draaien. Al met al is ze, zeker achteraf, blij dat ze de stap heeft genomen. ‘ Af en toe kijk ik op die foto en denk ik, dat is best wel cool hoe ze dat gedaan hebben. Door de schroeven voel ik dat mijn houding heel anders is. Ik sta recht en heb een mooie houding.’

Ze heeft geleerd dat ze één ding per dag moet doen. ‘Dat werkt het best voor me. Over een paar weken verwachten ze dat ik op de mat weer mijn roteringen kan doen. Mooi om naar uit te kijken.’