Bo van Burgsteden wil in alles de beste zijn
Bo van Burgsteden.
Foto’s: PhiPho-Duy Nguyen / Utrechtse Sportkrant
Bo van Burgsteden werd driemaal derde op het WK BMX. De eerste maal tot zijn verrassing, de tweede maal in de hectiek van een verhuizing en de derde maal tot zijn teleurstelling. In 2026 is het WK in het Australische Brisbane. Daar wil Van Burgsteden de snelste papa op een BMX ter wereld worden.
‘Wie is Bo van Burgsteden?’ De jonge sportman (23 jaar) denkt even na. ‘Ik ben geboren in het centrum van Amersfoort, mijn ouders komen uit Amersfoort en ik was twee jaar toen ik zonder zijwielen fietste. Op mijn derde kreeg ik mijn eerste BMX-fiets en ik was vijf jaar toen ik mijn eerste competitiewedstrijd reed, in Langendijk. Ik won die wedstrijd ook nog, maar ik kende natuurlijk de ins en outs van het racen nog helemaal niet. Waar ik nu voor een snelle binnenbocht kies, koos ik als beginner voor de rustige en veilige buitenbocht.’ Inmiddels woont Van Burgsteden al enige tijd in Veenendaal, waar hij ook traint. In juli van dit jaar werd hij wederom Nederlands kampioen, dankzij zijn explosieve starts en foutloze techniek.
Van Burgsteden noemt BMX clichématig ‘a way of life’. Het fietsen werd hem met de paplepel ingegoten. ‘Mijn vader reed ook BMX. Hij is, vanwege mij, met de wedstrijden gestopt.’ Van Burgsteden senior was allround wielrenner: wielrennen, mountainbiken, BMX’en en crossen. ‘Een ongeluk in 2012 maakte een eind aan zijn BMX-carrière, maar hij bleef nog wel recreatief doorfietsen. Bij mij was al snel duidelijk dat ik geen teamsporter ben. Ik heb nog wel wat met voetbal geprobeerd, maar dat was niets. Ik ben echt een individualist, die inmiddels een niveau heeft bereikt dat mijn vader nooit heeft gehaald op de BMX. Maar zonder mijn vader had ik dat ook niet gered. Hij hielp me in alles en bracht me naar de trainingen en wedstrijden. We trainden drie tot vier keer per week, vooral in Baarn. En sinds mijn vijfde had ik bijna elke week wel een wedstrijd ergens in het land. Dat was onze manier van leven. Ik fietste samen met mijn vader, met mijn moeder deed ik de andere leuke dingen.’
Impact
‘Toen ik negen jaar was, scheidden mijn ouders. Dat heeft grote impact op me gehad en heeft ook bijgedragen aan mijn vorming tot topsporter. Bovendien overleed in dat jaar een goede vriend en trainingsmaat, Tygo, terwijl ik me ook weer had geplaatst voor het Nederlands kampioenschap, dat in Baarn werd verreden. Ik werd toen voor het eerst Nederlands kampioen. Dat werden uiteindelijk vier nationale titels, maar dat hadden er meer kunnen zijn.’ De scheiding van zijn ouders bracht Van Burgsteden regelmatig in een lastig parket: ‘of ik ging fietsen met mijn vader, of ik deed leuke andere dingen buiten de sport om met mijn moeder. Ik wilde eigenlijk geen van beiden teleurstellen, maar wat ik ook koos, het voelde altijd alsof ik de verkeerde kant op ging. Terwijl fietsen eigenlijk mijn grootste passie was, had ik daardoor vaak het gevoel dat ik mijn moeder tekortdeed.’ Toch koos hij altijd weer voor het fietsen en deed dat in zijn tienerjaren niet zonder de aanwezigheid van zijn vader. ‘Als hij er bij was, won ik. Ik was fanatiek. Een tweede plaats was voor mij al verliezen, alleen de eerste plaats telde. Het draaide bij mij om één ding: de beste zijn.’
Tot zijn zestiende kwam Van Burgsteden uit in leeftijdsgroepen. ‘Toen ik zestien jaar werd, moest ik kiezen: uitkomen als junior of doorgaan in de leeftijdscategorie 17-24 jaar. Ik koos voor de junior-route.’ Hij nam het sporten en de bijbehorende gezonde levensstijl serieus, met hele goede prestaties als resultaat. Maar dat mocht niet lang duren. Op zijn achttiende viel er weer een belangrijk persoon in zijn leven weg. ‘Door de dood van mijn bonusvader draaide alles 180 graden. Ik ben toen van het ene op het andere moment gestopt met fietsen, leverde mijn sponsorspullen in en ik vertrok naar Curaçao, waar ik volledig ontspoorde.’ Van Burgsteden dook in het eiland nachtleven en de energie die eerder naar de sport ging, werd nu net zo fanatiek gestoken in het aflopen van feestjes.
Route
Behalve een nationaal traject legde Van Burgsteden ook een internationale route af: ‘Ik was zeven of acht jaar toen ik mijn eerste internationale wedstrijd reed. Dat was in België. Op mijn negende reed ik een wedstrijd in Engeland, waar ik tweede werd. Maar we kregen daar ook de vraag of ik voor een Engels team wilde uitkomen. Ik heb toen een paar jaar voor een Engels team gereden, waardoor ik een keer of vijf per jaar naar Engeland ging vanwege wedstrijden. Twee jaar later, ik was elf jaar, reed ik mijn eerste WK, in Birmingham. Sinds die tijd heb ik over de hele wereld gereden, in Amerika, Rusland, Afrika, Azerbeidzjan en natuurlijk veel in Europa. Alleen in Australië ben ik nog niet geweest, maar het WK 2026 is in Brisbane, dus daar moet het gaan gebeuren. Daar ga ik ook voor de wereldtitel.’
Die kans had hij al eerder. ‘Na mijn verblijf op Curaçao kwam ik in 2022 bankroet weer terug naar Nederland. Ik had mijn lichaam verslonst, maar ik wilde weer fietsen. Dus ik heb een comeback gemaakt, plaatste me in 2023 voor het WK in Glasgow. Ik werd daar derde. Een jaar later was het WK in Amerika. Dat WK werd vervroegd vanwege de Olympische Spelen en viel net in een periode dat mijn vriendin Loes en ik de sleutels van ons huis in Veenendaal kregen. Ondanks dat pakte ik de derde plaats. Dit jaar heb ik het WK in Kopenhagen gereden en weer werd ik derde, in de categorie cruiser 17/24. Ik had daar op meer gehoopt.’
De beste
‘De laatste paar jaar geniet ik weer van het BMX’en. Ik kan mijn eigen keuzes maken, ik ben zelf verantwoordelijk, ik heb een rijbewijs en ik kan gaan en staan waar ik wil. Ik kom uit een periode waarin ik op niemand kon bouwen, toen ik ook niemand vertrouwde. Veelvoudig kampioen Robin van der Kolk zette me weer met beide benen op de grond en leerde me tegenslagen overwinnen. Ik kon het weer zelf, met behulp van mijn geloof. Mijn egoïsme is weg en nu wil ik vooral het beste uit mezelf halen. Samen met mijn partner Loes heb ik keuzes gemaakt. Sport is, na mijn dochtertje Senn van zeven maanden, het belangrijkste voor me. Ik wil de beste zijn, de beste vader en de beste BMX’er. Dat wringt wel eens, want voor het fietsen ga ik wel tien tot twaalf keer per jaar naar het buitenland. We gaan proberen om dan samen te gaan, dus net als ik zal mijn dochter ook opgroeien naast de BMX-baan.’
Team
Bo van Burgsteden brengt inmiddels ruim twintig jaar BMX-ervaring ook over in zijn eigen ploeg, The Trace BMX-racing. ‘Ik ben al eens coach van een raceteam voor kinderen tussen 7 en 13 jaar geweest. Ik heb voor drie Nederlandse teams en een Engels team gereden, ik combineer nu mijn verleden met een eigen raceteam, waarbij ik de inzichten uit mijn tienertijd gebruik. Eigenlijk zou ik met mijn vriend Mike Veenhof een podcast gaan opnemen, maar dat is uitgegroeid tot de oprichting van een eigen team, met Meybo als commercieel partner. We proberen talentvolle kinderen te begeleiden en hun sportleven te faciliteren. Ik ben de manager en hoofdtrainer van het team, Mike is de coach tijdens wedstrijden. Het team bestaat uit negen Nederlandse en een Belgische renner. Ik ben er best trots op dat ons team in de Nederlandse competitie is uitgeroepen tot best-presterende team van 2025.’
‘In de Europese ranking doen ons team het ook goed,’ vertelt Van Burgsteden. Hij voegt daar aan toe: ‘Mijn eigen succes in Europa kon ik dit jaar vieren. Na vier keer Europees finalist te zijn geweest, lukte het me dit jaar om de Europese rankingtitel te winnen. Dat betekent dat ik het beste geklasseerd ben in mijn leeftijdscategorie. Ik heb de meeste punten behaald van alle Europese rijders afgelopen seizoen.’