Yara bedankt, lacht Lorena Wiebes en snelt naar de wereldtitel gravel

Bondscoach Laurens ten Dam had veel tijd en energie geïnvesteerd om de Nederlandse vrouwen op een lijn te krijgen. Het betaalde zich uit op het EK. Zaterdag kreeg het teamgevoel daarentegen een fikse knauw, in elk geval bij Shirin van Anrooij. Die leek op weg naar goud op het WK gravel, ware het niet dat ‘maatje’ Yara Kastelijn het gat dicht reed. Dankjewel, zei Lorena Wiebes die in de sprint Marianne Vos klopte, de wereldkampioen van vorig jaar.

Lorena Wiebes
Fotocredits: Team SD Worx

De 38-jarige was vermoedelijk op de Zuid-Limburgse bospaden en gravelstroken de sterkste in koers en bestookte Wiebes constant met aanvallen, maar kon haar niet lossen. Met negen rensters bij de beste twaalf in de laatste veertig kilometer domineerde de oranje brigade, al toonde met name de Italiaanse Silvia Persico zich een luis in de Hollandse pels. Met de Tsjechische Julia Kopecky beschikte Wiebes over een ploeggenote van SD Worx. Formeel betrof het dan wel een landenwedstrijd, sinds jaar en dag lopen ploegbelangen daar dwars doorheen. Op het nog jonge WK gravel was dat niet anders. In de slotfase zag Shirin van Anrooij haar kans schoon. Ze sprong weg en nam een voorsprong van een twintigtal seconden. Iedereen gunde het de jonge Zeeuwse die de laatste jaren met veel fysieke malheur kampte.

Iedereen? Kopecky leidde in dienst van Wiebes de achtervolging, maar kreeg het gat niet dicht. Ineens nam Kastelijn - notabene een kamergenoot van Van Anrooij op het WK in Rwanda - het stokje over en zij bracht de groep terug bij haar landgenote die het goud al bijna kon aanraken. Wiebes greep het buitenkansje met beide handen aan. Vos kwam nog wel in haar wiel maar moest genoegen nemen met zilver.  

Ontgoocheld

Van Anrooij was zwaar ontgoocheld. ‘We zijn roomies. Ik snap het niet,’ stamelde ze voor de camera van de NOS. ‘Ja, ik baal er heel erg van. Ik ben altijd een teamplayer geweest in de nationale selecties. Ik snap niet waarom het gat dichtgereden moest worden. Anders waren we gewoon een, twee en drie.’ Waarmee ze doelde op de derde plaats die nu voor Persico was. Kastelijn bleef met lege handen, ze werd vierde, een plaats voor Van Anrooij.

Kastelijns actie werd door weinigen begrepen. Ligt er soms een contract voor haar klaar bij SD Worx, snurkt Van Anrooij, of was er sprake van oud zeer uit het veldrijden, waar  beiden hun wortels hebben? Voor Ten Dam is er in elk geval weer volop werk aan de winkel. Want de kans dat Van Anrooij zich in de toekomst nog een keer zal opofferen voor een oranje ploeggenoot lijkt klein. Van Dam: ‘Ik voel heel erg met haar mee. Ik dacht ook dat ze ging winnen. Ik gunde het haar, maar er staan hier tien Nederlandse rensters aan de start die allemaal wereldkampioen willen worden. Ze zijn niet door mij geselecteerd, iedereen rijdt voor zichzelf.’

‘Ik moet Julia bedanken’ zei Wiebes in het flashinterview. ‘Ze vroeg, denk je dat je kunt winnen. Toen ik ja zei, ging ze volle bak door. Het is toch een beetje ieder voor zich’, verontschuldigde ze zich over haar rijden tegen een landgenote. Ze vreesde Vos het meest, verklaarde ze. ‘Ik merkte dat ze supersterk was. Op het laatste klimmetje moest ik mijn krachten goed verdelen. Het was kantje boord dat ik kon aanhaken.’

Met de wereldtitel sloot Wiebes een uitermate succesvol wegseizoen af. Ze boekte liefst 26 zeges. Klaar is ze nog niet. Volgende week vertrekt de Mijdrechtse veelvraat naar het WK baanwielrennen in Chili.